Soms heb je een idee en dan denk je ‘tja, is het nou echt een goed idee? Heeft het een kans? Ga ik er energie insteken?’ Ergens binnen in hapert het een beetje….
Kun je je mijn vorige blog herinneren waarin ik het had over ploeteren? Mijn moeite om weer aan te haken op mijn enthousiasme van het eerste moment?
Een frisse manier om naar een idee te kijken is gebruik te maken van
PPCO: Plusses – Potentials – Concerns – Overcomes
(Voordelen – Potentie – Zorgen – Overwinnen).
Hoe werkt het:
Een idee waar ik zelf al een tijdje mee loop is het organiseren van een straatontbijt. Jawel midden op straat, alle auto’s weg. Een hele lange tafel met heel veel stoelen en natuurlijk heel veel lekker eten.
Welke voordelen/plusses heeft het idee:
+ Eten verbroedert altijd
+ Ontbijt is voor iedereen, ook alle kinderen kunnen dan meedoen
+ Het beeld alleen al, een hele lange tafel door de hele straat
+ Iedereen kan iets bijdragen aan het geheel
+ Schrijf altijd minimaal 10 plusses op. Het wordt echt leuk met 15!
De plusses zijn de voordelen op de korte termijn. Wat heeft het idee in zich op de lange termijn? Wat als het de uitvoering een geweldig succes is? Waar zou het nog meer toe kunnen leiden? Wat is de potentie?
+ Aan tafel kunnen er vervolgideeën voor straatcontacten kunnen ontstaan
+ Een jaarlijks terugkerend gebeuren
+ Een idee om een stadsontbijt te houden op een vast moment
+ Etcetera
Bij het bedenken komen er intussen ook zorgen naar boven, mijn concerns. Het is goed om die onder ogen te zien en verder te onderzoeken.
– We wonen aan een doorgaande straat waar ook een bus doorgaat….
– Moet je voor zoiets ook een vergunning hebben eigenlijk?
-Zijn er wel genoeg mensen die dit ook een leuk idee vinden, is er draagvlak?
Nu is het zaak om vol te houden en te onderzoeken hoe ik mijn zorgen de baas blijf. Hoe ik ze overwin. Want voordat ik het weet, zijn de beren op de weg zo groot, dat er geen plek meer is voor tafels en een lekkere croissant.
Ik ga een zorg onder de loep nemen en daar een uitdaging van maken. Dus niet denken een straat waar een bus doorrijdt, dat gaat ‘m niet worden, maar: Hoe krijg ik het voor elkaar dat de bus op één zondagochtend van 9 tot 11 uur, een andere route neemt?
Nu krijg ik meteen zin om dat aan te pakken en dat voor elkaar te krijgen en ploppen er al ideeën op. De kunst is om niet meteen te stoppen bij het eerste idee maar een lijstje te maken.
Om op verrassende, frisse ideeën te komen helpt het mij om een stapel foto’s te pakken en die door te bladeren. Ik zie een foto van een snoepwinkel. ‘Ja, natuurlijk, we gaan de winkels/zaken in de straat erbij betrekken!!! Daar had ik echt nog nooit eerder aan gedacht’.
Laat je weten hoe het met jouw idee gaat?
En als je wil dat ik meedenk om je beren van de weg te krijgen, dan ben je
van harte welkom.
heee Gonnie leuk je straatontbijt, ik besef ook dat het echt jouw idee is omdat ik zelf niet met iedereen uit de straat hoef te ontbijten, ik zou wel bij jou in de straat willen ontbijten omdat ik dan tussen jou en guus in zou gaan zitten!! we hebben elkaar zo lang niet gezien….haha.
maar als er bv mensen bij zouden zijn die hier wonen en zijn gevlucht uit hun land ja dan zou ik er aan mee doen om iets positiefs te doen om met ons allen hier fijn te kunnen leven.
ps ik loop ook met een idee (initiatief) rond om te gaan doen maar ik durf het je niet te schrijven want dan gaat het een beetje ‘de wereld in’ en dan wordt het ‘echter’ en nu ligt het zo lekker vaag te mijmeren ergens inside….. liefs voor jou en guusje
ps ik wil jouw idee van het straatontbijt niet afkraken!!!!! het is juist super om warm te worden van je Eigen Idee, want Dat geeft ook de energie die het nodig heeft!! (als je durft te gaan)
mijn idee hoort ook echt bij mij en ik weet dat veel mensen zullen zeggen: Hallooooo waar ben je mee bezig!
xxxx
Mooi idee, Gonnie!
Een ontbijtje in de bus?
En handig, dat rijtje met plussen, potenties, zorgen, en overwinningen – misschien kunnen we er in het Nederlands nog een ander acroniem van maken, daar sudder ik nog even op.
Hartelijke groeten van Jet