Fouten maken hoort bij het leven
Vorige week zondag lag er bij ons een dikke deken van die heerlijke plaksneeuw. Alles in mij wilde naar buiten en ik had enorme zin om een sneeuwpop te maken, een hele grote. Schijnbaar had ik toch een alibi nodig: de buurkinderen.
Na een eerste enthousiaste reactie verdwenen ze één voor één naar binnen om zich bij de kachel te warmen. En stiekem was ik daar blij mee want nu kon ik helemaal mijn eigen gang gaan. Ik rolde grote ballen, ik kon ze bijna niet tillen. Ik had via de app al twee foto’s van prachtige sneeuwpoppen binnen gekregen. Van die echte, met wortel en bezem. De mijne moest nog mooier worden….en groter…en…
Intussen werd ik ook nog gevoed door de buurman die beeldend kunstenaar is. hij boetseerde de sneeuw alsof het klei was, daar kon ik natuurlijk niet aan tippen.
Mijn gedachtes dat de mijne vast niet zo mooi zou worden, ging het bijna winnen van de lol waarmee ik was begonnen. En terwijl de ene dikke bal half van de ander afzakte omdat ie voor mij te zwaar was om te tillen, besloot ik juist dat te gebruiken en er een dikbuikige sneeuwpop van te maken. Haha. Van voren leek ie nog wel aardig maar ‘en profile’ was
het een engerd .
Toen ik met een warme kop thee bij zat te komen, moest ik vreselijk lachen. De engerd viel voorover, plat op z’n snufferd. Haha. Ja die buik was natuurlijk veel te dik en die twee benen waren ook niet al te sterk. Ik had in ieder geval niet voldoende aandacht besteed aan de balans.
Hoe prettig zou het zijn als we ons werk, ons leven vanuit dit innerlijke plezier kunnen doen en vooral als we gaan lachen om onze fouten. Vooruit, in eerste instantie misschien als een boer met kiespijn. Maar dat we onze missers niet snel onder het kleed willen schuiven maar er een podium voor maken. Als we onze fouten omarmen en kijken wat we er van kunnen leren.
Tja, zo’n sneeuwpop kun je dan denken, waar gaat het nou over. Daar kun je toch weinig fout aan doen? Ja, en hij is ingestort maar daardoor stortte jouw wereld toch niet in? Je hebt helemaal gelijk. En toch geef ik het als voorbeeld omdat juist in die vrije ruimte van het maken van een sneeuwpop er al een bepaalde spanning ontstond die ging over ‘beter zijn’ of ‘’ tenminste even goed’. En juist die spanning die haalde niet alleen het plezier maar al mijn creativiteit weg. Het mechanisme ging hier al in werking.
Fouten maken hoort bij het leven. Waarom verzetten we ons er dan zo tegen?
Binnenkort ga ik een FuckupNight bijwonen. Fuckup is een wereldwijde beweging. ‘In deze tijd waarin we gewend zijn om vooral onze successen te delen is het doel van FuckUp Nights juist om openheid te geven over het maken van fouten. Iedereen maakt ze alleen je hoort er zo weinig over. En dat terwijl je er zoveel van kunt leren’.
Hoe kunnen we ons zelf toestaan op meer fouten te maken? Nee, ik zeg het niet goed. Hoe kunnen we ons zelf toestaan openlijk onze fouten te laten zien en de ander niet af te rekenen op zijn fouten. Maar er met z’n allen iets van te leren. Want iedereen weet dat we zonder fouten te maken niet beter worden!
Hoe doe jij dat? Hoe sta jij jezelf en anderen toe om fouten te maken?
Hoe wordt er op je werk mee om gegaan? Hoe stimuleer je een sfeer waarin je samen van fouten leert. Graag hoor ik je ervaringen
En kunnen we andere woorden bedenken voor fout en mislukking? In plaats van mislukking: goedprobeersel, nognetnietgoed, …..
Bij deze roep ik 1 april uit tot dag van de ‘Hulde aan de mislukking’ .
Binnenkort meer nieuws hierover.
Geef een reactie